AMERICAN DREAM, COSMIC AUTHOR

  İKİ YALNIZ Bir yalnız orada… Birikmişti. Dolu dolu bakıyordu. Kadını fark etti. Ondan önemlisi yanındaki devasa boşluğu ve güzelim gözlerindeki derinli kahverengisinin. Onun yanına oturmak istedi. Düşündü çekindi. Döndü, gidiyor. Aklı oradaki boşlukta, aklı kadında. Karşıdan bando geliyor. Kapatıyor yolu. Döndü geri. Utana sıkıla geçti kadının yanına. Oturdu. İki yalnız. Çok büyükler çok. Yürek tarafından. Ama orası boş. Tozları uçuşur. Kocaman bir rüzgârı vardır. Sonrası sınırsız. Gök ve toprak arasında melekler. Bolca kırığı var kalplerinin. Çöller kadar. İki yalnız, su gibi. Bir bakışta kendini ele verir onlar. Gizlenemezler ki. Maskeli baloda bile parmakla gösterilirler. Kadın derya gibi. Kadın uzun bir yolculuktan dönmüştü. Geçilmez yollarla doludur yaşam. Bir noktada bitersiniz. Hiç gücünüz kalmaz. Terk edersiniz yolu. Belki de tam ters istikamette yol almaya başlarsınız. Kimse bilemez başladığı yolun sonunu. Kadın döndü, belki de yuvarlandı bir yerden. Çetin bir nokt

  Hiç Kullanılmamış Kızlar ve Adamlar    romandan İsa Kantarcı yazdığım bir romandan Düşüncelere dalmıştım. Ayıldım. Uzun zaman geçti, Seher gelmedi yanıma. İçerden kavga gürültülü sesler gelmiyordu. İçim rahat etti. Buradan, Seher’den kopup gidecek olmam üzüntü verdi, aslından birkaç gün burada kalabilirdim. Ulan ne güzel olurdu. Bunu diyemem de. Canım sıkıldı. Buraya dair hayaller kuruyordum. Burada akşam, gece nasıl olurdu sabah? Masaya baktım, eskiydi, kaç kez yemek yenmiş üstüne, nelere tanık oldu? Can sıkıntısından masaya sardım, masa kahkaha atar mı? Masa insanı hisseder mi? Ötede dut ağacı var, erik ağacı, incir ağacı. Seher geldi arkadan, fark etmedim, sırtıma dokundu: “Ne düşünüyorsun bayım!”dedi sevecenlikle. O böyle yaklaşmaz hiç, hep ciddidir, ciddi bakar. Düşünceli bakar. Elle temas etmez. Çok hoşuma gitti, hayret, neden böyle dokundu? Sonsuza dek bu anı yaşasam, bir ileri bir geri sarıyors