ZENGİN KIZ VE TESİSATÇI ÇIRAĞI
Zarife, odasına gidip yine her zamanki gibi ürkek aydınlığına tüneyip can sıkıcı şeyler düşünecekti, dışları ve içleri pırıl pırıl iki yeni arkadaşı ise aynı odada sohbet ederek uykuya dalacaktı, kim bilir; kendine, yalnızlığına acıdı, ne zaman bu kuşatılmışlığı, bu dipsiz yalnızlığı aşacaktı, çıkmaz ayın perşembesi mi? Küfür etti kaderine, yalnızlığına, iyice acıklı biçimde düşünüyordu kendini, her herhalde odasına gidip ağlardı, yanındaki iki dostu kediler gibi mırıl mırıl mutlu bir şey konuşurken usul usul gülüşüyordu, Ayla Nur’un koluna girmişti. Laf bitmiyor bir türlü, gülmek, ne güzel, ne güzel iki kız! Keşke sonsuza dek birlikte olabilsek, kız kıza eğlenip yaşayıp gitsek, çekilmez gün olmaz, olsa bile acısı bu eğlenceli iki kızla toz duman edilirdi. Zarife, tam odasına girmek için elini kapı koluna uzattığında Nur şöyle dedi: “Gel bizle kal bu gece, ne dersin?” “Olabilir,” dedi, “bayılırım” diye düşündü. Üç kız aynı yatağa girdi, Nur şöyle düşündü vücudu onun vüc