KURTLAR ve İNSANLAR
YILLAR ÖNCE YAZDIĞIM BU ROMANI KAYBOLMASIN DİYE KOYUYORUM SİTEYE. UYDURDUĞUMU DÜŞÜNEBİLİRSİNİZ. ÇOK BELGESEL İZLEDİM KURTLARA DAİR. KURTLAR ve İNSANLAR BİRİNCİ BÖLÜM (gecenin pırıltısındaki çiçekler üstü ufuk: yenilmez!) Kar fırtınasında ilerleyen kurtlar perişandı, dağdan düzlüğe yeni inmişlerdi. Aç, sefil ve acınacak haldeydiler, zayıflamışlardı. Lider siyah kurt sinyal verdi, konaklamak ve dinlenmek zamanının geldiğini hissetmişti. Peki nerede konaklayabilirlerdi? Yıllar önce buraya gelmişti. Onu hatırladı. Sol yakada iyi bildiği bir orman vardı. Gecenin adeta etli ve geçit vermez karanlığında birbirin ardına ilerleyen kurtlar hayalet gibiydiler ve azimliydiler perişan olsalar da; çünkü bu açlık doyurulmalıydı, çünkü bu açlık başa çıkacak ve yatıştırılacak gibi değildi, gece bitmeden herkes bir lokma bir şey yemeliydi; aksi halde sürüde korkunç şeylerin olması uzak bir ihtimal değildi. Birlik, beraberlik ve aralarında yıllar yılı ördükleri