ÜÇ KIZIN YALNIZLIĞI YAZ GECESİNDE
ÜÇ KIZIN YALNIZLIĞI YAZ GECESİNDE Gece yarısıydı, Nur’un uykusu kaçmıştı. Oda karanlıktı, baş ucu lambasını açtı. Lamba bir yanıp bir sönüyordu, kabloyla oynadı, bırakınca o noktayı yine arıza verdi, küfrü basıp bıraktı. Cep telefonunu açıp saate baktı, sabaha daha çok vardı, canı sıkıldı, pek aç değildi; ama mutfağa gidip şöyle; çikolata, bisküvi, ballı ekmek ve peynir türünden şeyler yese iyi olacaktı. Ama mutfağa gitmeye üşeniyordu. Oyalanmak için cep telefonunu eline aldı ve gelen mesajlara baktı. Hiçbir arkadaşından mesaj gelmemişti, kızıp küfür etti. Kendini alamadı, başka, daha fena laflar yağdırdı, kendi kendine söylenip duruyordu. “Ay kapa çeneni be! Ne söylenip duruyorsun bunak koca karılar gibi!” dedi Ayla, gözlerini bir an açıp ona baktı. Nur gülmüştü: “Kedi gibi tıslama. Canımsın! Şu an kedi gibi bakıyorsun.” Güldü. Onun yanağını okşadı. Moral bozukluğu uçup gitmişti. Onun sesini duymak çok iyi gelmişti. “Kusura bakma. Dostlarım olacak sefillerin birinden b