Atlardan Daha Güzel Bir Kıza

Atlardan Daha Güzel Bir Kıza rüzgar dağılmış burada kokularından renkli çocuklar çıkar ve gün gelir her rüzgar terk edilir onu geçen bir ata herkes gün gelir yenilir bir rüzgara ya da atlardan daha güzel bir kıza yarayla tararsın sonsuzluk benzeri saçlarını güzel kızım bir de unutamadıklarınla kalbini ne kadar çok çeki düzen verdiysem de senden vazgeçemedim vazgeçtiğimde baban işe el attı rüzgar kanatlarını yeniden topluyor burada üzüm bahçesine ilk gün ışığı tatlı biçimde vurmakta atlardan daha güzel bir kıza seni yeniden sil baştan sevmek için güç vermek için… ne olursa olsun ayakta kalabilmesi için… atlardan daha güzel bir kıza kaybetme korkuları yok nasılsa ama kıyasıya… ağlaya ağlaşa… ellerimi açtım ay ışığında Allah’a… ne olursun göster yüzünü gövdeni bana… yüzüm yaslı sonsuza dek kalçanın beyaz kılıcına her gece… her saniye…geberiyorum… İsa Kantarcı