AMERICAN DREAM, COSMIC AUTHOR

  Mike Tyson BABA ÖZLEMİ   Bir keresinde çocuk yurdu merkezi bahçesindeydim İstanbul sefaköy’de,   oradan geçiyordum, ufak evler vardı barındıkları ve bir sürü çocuk çevremi sardı biranda doluştular, geçemedim, duraladım kaldım, kızlı erkekli çocuklar. Yürüyebilen bir sürü ufak çocuk, 2,5 üstü diyelim, bana; “baba” dediklerinde şoke oldum, “baba baba” diye seslenip benle iletişim kurmaya çabalıyorlardı, o vakitler 18 yaşındayım, babalığın anlamı nedir hiç haberi yoktu   O sahne 25 yıl sonra gözümün önüne geldi, ve o tek çocuk! Çocuklardan teki gözümün önüne geldi. Baba hasreti çeken çocuklar….çok üzücü… Oradan çocuk alıp kendi öz evlatları gibi büyüten aile sayısı? Çok çok azdır! İnsanlar çok pislik, aşağılık! Çünkü oradan çocuk alan az! Çünkü çoğu kendi kanından olanı öz, diğerini “el” olarak görür! Ne adi, beş para etmez bakış açısı! Alayı benim evlatlarım o yetiştirme yurtlrındakiler! Kanımdan olmalarına gerek yok! Devasa ahşap bir yapı inşaa ettirip orma

  Siyah ve Sarı   Siyah bir boka yaramayan bir renktir. Kullanmam, siyah bir şey giymem genelde. Siyah giyen insanlardan hiç haz etmem. Anında bir tepki oluşur içimde. Siyah renk enerjimize hiç iyi gelmeyen bir renktir. Çakralarımızı çalıştırmaz. Siyah renk; bir tabuta girmekle eş değerdedir. Üstünde renk renk  çiçeklerin deseniyle turuncu elbisesiyle bir kadın geçiyor incecik.. Öte yandan kara güneş gözlüklü tepede tırnağa simsiyah giyinmiş bir kadın geçiyor. Hangisine bakarsın? Ben çiçekli kadına ruhumla sarılırım. Oysa kadınlara turuncu lazım. Mor. Pembe. Açık mavi. Lacivert. Kırmızı. Sarı.   Güneş gibi sarı giysi giymiyor hiçbir kız. Alayı ahmak, kötücül. Şaşırmış, acılı, depresyonda, bitik. Ruhsuz, şuursuz.   Sarı; bir kız için sihir saçan bir renk oysa!     Alayı siyah ve uzun tayt giyiyor, gıcık kaparım! Sahiller böyle kız ve kadın dolu. Hayattaki en şansız kızlar kadınlar giydikleri seçtikleri renk ile kendilerini sili

                                                                   KÖYLÜ KIZ KEZBAN     Sabahın erken saatleriydi, bölgede 3 gündür kar fırtınası vardı, yoğun rüzgarla kırbaç gibi yağan ince kar insana nefes aldırmıyor, her şeyi zora, ister istemez kanlı bir mücadeleye sokuyordu. Dağın yamacında 3 kişi kaplumbağa gibi ilerlemeye çalışıyordu, dizlerine kadar kara batmışlardı, bu üç adam elektrik onarım arıza ekibiydi, adamlardan biri çok öndeydi, yumuşak ve derin karda ilerlemekten nefes nefese kalmışlardı ve tamir çantası, ve boyunlarına asılı halatlar vardı, elektrikleri kesik olan köye ulaşmaya çalışıyorlardı. Ölüm tehlikesi altına çok zahmetli bir yürüyüşten sonra yamacın bir noktasında elektrik direkleri göründü, gri renkli dört ayaklı elektrik direkleri, Sibirya’daki evler gibi buz tutmuştu, saçaklar oluşmuştu, antik çağlardan bir kesit gibiydi, ya da buzul çağından. Yakında bakımsız; ama sert bir köpek, bir kadın ve bir adam göründü, ekibi bekleyen köylüler. Arıza o