İKİ KIZ BİR ERKEK
BİRİNCİ BÖLÜM Gökyüzü binlerce yıldızla dolu, her gece çığlık atıyorlar. Onlara sessizce bakmaya fırsat yok. Fırsat olsa da insanın içinde huzur yok. Yapılması gerekenler bir türlü bitmiyor ve huzur denen şey çoktan uçup gitmiş hayatımda. Eskiden işler iyiydi. Lise bitmeden önce, çok eskiden… Onu yap, bunu, yap, sürekli bir şeyler, sürekli işler, pis ve çok zor işler, (gökkuşağı renginde mücadeleci bir at olmam lazım sanırım) can sıkan şeyler, oturup sohbet edebildiğin, gerçekten sohbet edebildiğin kimse yok. Bu ne biçim hayat; ama sürdürmek zorundasın, her geçen gün daha bir sıkıntı, umutsuzluk ve yılgınlık. İnsanı hayatta tutan umut, yeni heyecanlar, farklı şeylerdir. Ağır iş yükü beni ezip ruhumu sömürüyor, bıktım. Katlanmak zorundasın. Ama boğuluyorsun. Buralardan kaçıp gitmek istiyordum, ama şehir dışına çıkmak korkutucuydu, hiç denememiştim, sevdiğim şeyler bu kentteydi. Aslınca cesaretim olsa ipini kıran köpek gibi basıp giderdim buralardan. Temmuz sıcağıydı, sahil yolun