BEJ RENKLİ KERTENKELE YAVRUSU

 

Bugün yine her zamanki gibi canım çıkmaya başladı, kavuran sıcak başladı, bir noktadan sonra öldürüyor insanı. Durulmuyor odada. (Bu arada tek odada yaşamaktayım, evet tek oda sadece.)

Bahçeye indim. Bahçede domatesler soluyor. Ama annemin yeni diktiği fasulyeler capcanlı, ürün vermişler. Minik bir kuş gördüm, çalı kuşu diyorlar ona, domates bitkisinden koparıp yiyordu iştahla, neşeliydi. Bir canlı görmek çok mutlu ediyor insanı. En azından beni.

Bir baktım toprağa. Yarılmış kuraklıktan. Hayatımda ilk kez gördüm böyle bir yarılma. Yağmur yok aylardır. Kış geldi hesapta. Kars’ta arılar kışlaklarına koyulmuş. Kar yağdığı için. Erken geldi kış diyorlar. Hani be. Samsun, Atakum cayır cayır yanıyor. Sağanak yağsa diyorum yağmur yağsa, aylardır bekliyorum; yok.

Geçen günlerin birinde (iki kedim var) mama kaplarının oraya yanaşayım dedim balkonda, baktım bir sarı kertenkele (bej) yavrusu, ufacık. Anlaşılan yemek kaplarında ekmek ya da kedi maması yedi, beni görünce kaçtı gitti. Sevindim. Kediler onu görse kaparlar. Zaten sıçan bırakmadılar burada, kaç tane öldürdüler. Eskiden taklacı güvercilerim vardı, kümese sıçanlar dadanmış. O günlerde kümes duvarında iri bir kertenkele gördüm, sarı, tam sarı değil; bej rengi diyelim. Burası köy değil. Atakum apartmanlarla dolu bir yer, yaşadığım yer. Bu bej renkli kertenkele çok tatlıydı, nerden geldi bilemiyorum. O gördüğüm yavru da onun yavrusu olmalı. Doğurmuş demek ki.

Bir canlı görmek çok mutlu ediyor beni.

Bazılarının “Allah” demesi çok sevindiriyor beni.

20:14

13 Ekim 2020 Salı

 

İsa Kantarcı