TRENİN ÖNÜNE ATLAYAN KIZ

 

Trenin önüne atlayan Begüm yeniden hayata tutundu

 

 11/03/2021 12:13

İzmir'de 6 yıl önce trenin önüne atlayıp yaşamına son vermek isteyen 29 yaşındaki Begüm Tiras, yeniden hayata tutundu. Kazadan sonra evlenen ve ikinci çocuğuna hamile olan genç kadın, ''Geleceğinizi düşleyin ve ümidinizi kesmeyin. 'Bundan sonrası yok' diye düşünmeyin çünkü bundan sonrası oluyor" dedi.

İzmir'de, 6 yıl önce trenin önüne atlayan ve ağır yaralı olarak kurtulan 29 yaşındaki Begüm Tiraş, kazadan 1 yıl sonra dünyaevine girdi. Hayata yeniden tutunan ve şimdilerde ikinci çocuğuna hamile olan Tiraş, ''Allah'ım hayatımda bana bir şans verdi. Yaşadığım için çok mutluyum. Hayata bir kere geliyorsunuz. Hayatınızı heyecan dolu, pozitif yaşayın. Ailenize sıkı sıkı sarılın. Geleceğinizi düşleyin ve ümidinizi kesmeyin'' dedi.

İzmir'de yaşayan Begüm Tiraş, 6 Şubat 2015 akşamı, çağrı merkezi operatörü olarak çalıştığı iş yerinden çıkıp erkek kardeşiyle Bayraklı ilçesinde buluşmak için yola çıktı. Bindiği otobüste ineceği durağı kaçıran Tiraş, Naldöken İzmir Banliyo istasyonuna giderek trene binmek istedi ancak bir anda gelen trenin önüne atladı. Trenin altında yaklaşık 10 metre sürüklenen Tiraş, ağır yaralandı. Ege Üniversitesi Hastanesi'ne kaldırılan Tiraş, tedaviyle sağlığına kavuştu. Tam bir yıl sonra, 6 Şubat 2016 tarihinde Mehmet Tiraş ile evlendi. Hayata yeniden tutunan genç kadın, bir buçuk yıl önce anne oldu ve ilk çocuğu Nisanur'u kucağına aldı. Şimdi ikinci bebeğine hamile olan Tiraş, "Allah'ım hayatımda bana bir şans verdi. Kızımı kucağıma almam her gün şükretmem için yeterli. Geleceğinizi düşleyin ve ümidinizi kesmeyin. 'Bundan sonrası yok' diye düşünmeyin çünkü bundan sonrası oluyor" dedi.

''HAYATIMA SON VEREBİLECEK BİRİ DEĞİLDİM''

Tiraş, yaşadığı zorlu günleri ise şöyle anlattı:

"O dönem depresyon geçirdim. Ailemle sıkıntılar yaşıyordum. Psikiyatriste gidip ilaç desteği aldım. O gün ağlamaya başladım. Her şey üst üste gelmişti. Hayatı seven biriyim. Yaşam doluyum. Kendi hayatıma son verebilecek biri değildim. Kafamın içinde iki ses duydum. Biri, 'yapma, sevdiklerini düşün', diğeri 'yap' diyordu. Trenin yaklaştığını gördüğümde raylara atladım. Tek hatırladığım makinistin 'Güzel kızım neden yaptın?' demesiydi. 'Ya kurtulmasaydım?' diye düşünüyorum. Kazanın ardından Ege Üniversitesi Hastanesi'nde uzun bir tedavi sürecim oldu. Gözlerimi hastanede açtığımda yoğun bakımdaydım. Kazadan sonra bacağıma platin takıldı. Kaburgalarımda kırıklar var ve hala nefes almakta zorlanıyorum."