Yağmur Var Soğuk Pis

-

Şimdi saat: 20:35. Odamdayım. Hava yağmurlu ve ıslak yoldan geçen araçların hışırtısı geliyor, odamın hemen altı asfalt yol. Battaniyeyi aldım, pis ısıtmıyor odayı. Isıtıyor da…aslında içim üşüyor…Soğuk yakıyor bu aralar…Ekmekleri fazla alıyorum, ertesi gün sokağa çıkmayayım diye.
Sabah erkenden işe gitme derdi yok. Ama bu iş sanıldığı gibi kolay değil. Oh kebap durumu yok. Acısını çekersen. Her şeyin bir acısı vardır hayatta, yediğin bir dondurmanın bile, bir sevgilinin, bir kadının, bir çocuğun. Her şeyin bir bedeli var.
Pazar günleri bakıyorum…tam karşıda Pazar kurulur…Bazısı geceden gelir ve yüklü kamyondan sebzeleri tezgahı indirir. Hamsici gelir, severim o hamsiciyi. Bir ara sokak kedileri için balık başı artığı filan alırdım sürekli. Tenekede ateş yaktılar geçen Pazar. Yağmur vardı.
Sabahtan akşama dek o yağmurda beklemek o soğukta…zor iş… Malı satar gider evine…rahattır…Yazarlık öyle bir iş değil. Sürekli düşünceler fikirler uçuşur insanın kafasında. Ama bağımsızsın. Efendi yok, patron yok.
Şimdi bir roman üstünde çalışıyorum. Bugün başka bir romanın taslağını yazdım. Eldeki iş bitip yayınevlerine gidecek, sonra o romana başlayacağım.
Önceleri tepeye çıkardım, ilçenin manzarasını tepeden izlerdim gece yarısı. Artık tepeye çıkamıyorum, yağmur ayaz… Tepeye gidilecek gibi değil…
Kararlı insanı yoğun çalışmak amacına ulaştırır. Jack Kerouac’ın bir kitabına baktım, yayınevi ilk 16 sayfasını okutuyor sitesine girerseniz.
Deli gibi yazmaya yoğunlaşmış, o kitabı 10 yıl sonra bastırabilmiş.
Soğuk yalnız akşamım…düşüncelerle… güzel akşamım…umut ederek…yazın gelmesini hayal ederek…
Can sıkıcı ne varsa hepsini kendimden uzak tutuyorum, kim ki onlar, gülümsüyorum onlara ve asla kapılmam onlara. Soğukkanlı, sakin ve zekice seyrediyorum onları.
Benden bir parlaklık varsa o da her zor durumda dirençli olmam ve iyimser bakış açısı…
Güzel günler yoktur… sadece seni yakmaması… güzel de kötü de yakar seni…
Boş verdim çok da fifi… umarsızlık en iyisi…de…!!!
Ya çakmağım bitti… ta aşağı nasıl ineceğim… yağmur var soğuk pis… gerilla…
Soğuk kurt…
Gidersem gelince… geberirim üşümekten ve kalorifer peteğine sarılırım…
Zamanında Petek adlı bir kıza sarılmışlığım vardır.
17 Ocak 2020 Cuma
İsa Kantarcı

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

ATLAR ve İNSANLAR (aşıklar için)

-
Resim
  Not: Okuyacağınız bu metin daha geniş çaplı hale gelmiş biçimde yazıldı, düzeltilecek, bir roman bu, yayınevinin birinden onaya alan, basılacak olan metin, okuyacağınız onun küçük hali, öykü hali.  ATLAR ve İNSANLAR (sevi-şenler için)(eski insanlar sevmeyi tarif ederken 'sevişmek' kelimesini kullanırdı) bu kast edilmiştir-   Köye yaz gelmişti, yaz ayının cidden hissedilmeye başlandığı ilk gündü. Ertesi gün hava bozacak endişesi yoktu insanlarda. Gökyüzü apaçıktı. Güneş parlaktı gün boyu. Dikkatini verirsen; dans ederek, birbirine takılarak otların, ağaçların çiçeklerin arasından uçan mutlu kelebekleri görürdün. Bir evin önünde güneşin kızdırdığı betona uzanmış bir kedi sırt tüylerini yalıyor hararetle. Köyün deresinden geçen gri kurt karşı kıyıda emniyette olduğunu anladıktan sonra silkeleniyor; ıslandı, yalıyor tüylerini. Ormandan çıkan bir tilki kıçını üstüne oturmuş çevreyi seyrediyor keyifle, bal arıları, eşek arıları uçuşuyor çevrede. İri bir kaplumbağa boyunu ...
Devamı

İLK AŞKLAR, "İYİ KIZLAR AŞIK OLUR" ROMANINDAN BİR ÖYKÜDÜR

-
Resim
  Coşkun, huzur hissediyordu, kırlangıç soluğu gibi bir huzur… tek başına kalıp eski günleri hatırlamak, hissetmek istiyordu, çiftlik evinden düşüncelere dalarak uzaklaştı. Üniversitede ilk yılı başarıyla bitirmişti. Ziraat mühendisi olacaktı, ailesi ısrarla bunu istemişti, o da çiftlik işleri sevdiği için buna karar vermişti. O muhteşem yaz günlerinde çiftlik evinde her işe yardım ediyor, tarlada çalışan işçilerle takılmaktan, onlarla iş yapmaktan çok hoşlanıyordu, tarlada ağır işte çalışmak zorunda değildi ama onlara yakın olmak için zordan kaçmazdı, onlarla çalışıp yorulup yemek yemenin hazzı başkaydı. Deli gibi acıkırdı,  yoldum deyip iş bırakmazdı, acıktım deyip iş bırakmazdı, oturup çay içeyim deyip işi bırakamazdı, bıraksa bırakır, giderdi mutfakta kendine et kızartıp tıka basa yerdi, ama hayır, onlarla çalışırken onlardan biri gibi hareket ederdi, hiçbir ayrıcalığı yokmuş gibi yapardı, ailesi bu duruma kızardı, kendini heba etmene gerek yok derdi, o yoğun iş günlerinin...
Devamı